Odbyło się dziewięć wywiadów oraz dwa panele, na których eksperci, którzy na co dzień nie pracują ze sobą, mogli wymienić i skonfrontować poglądy i punkty widzenia.
Uczestnicy panelu zgodzili się, że w ciągu ostatnich lat dokonały się istotne zmiany obejmujące, między innymi, rozbudowę sieci transportowej (również niskoemisyjnej), powiększenie taboru komunikacji miejskiej, budowę nowych buspasów czy ścieżek rowerowych. Przyznali także, że wiele jest jeszcze do zrobienia, i że nie wszystkie zmiany idą w dobrym kierunku. Podkreślili, że część nowo budowanych lokalizacji i osiedli mieszkalnych już na etapie planów ma bardzo słabą infrastrukturę komunikacyjną. Eksperci zgodnie jednak zawuażyli, że miasta starają się dostosować możliwości komunikacyjne i przekaz na ich temat (np. kampanie „Droga na szóstkę”, czy „Rowerowy maj”) tak, by ułatwić mieszkańcom podjęcie decyzji korzystania z różnorodnych środków transportu. Pomimo tego, duża część mieszkańców niezmiennie wybiera prywatny samochód do codziennych podróży, który postrzega jako najszybszy i najwygodniejszy.
Wiele planów i przewidywań pokrzyżowała pandemia COVID-19. Trwając już drugi rok, w istotny sposób wpłynęła na zachowania transportowe mieszkańców – stali się dużo mniej mobilni i często, gdy mają taką możliwość, wybierają pracę i naukę zdalną, która nie wymaga dojazdów. Pandemia wygenerowała także dodatkową obawę, która ogranicza korzystanie z komunikacji miejskiej, czy innych form transportu współdzielonego. Wypożyczanie samochodów, rowerów, czy hulajnóg może być postrzegane jako niehigieniczne, a zatem niebezpieczne. Podczas podliczania zysków i strat z wyboru danego środka transportu, troska o klimat wydaje się stać na dalekim miejscu.
To nasze pierwsze wrażenia po przeprowadzonych wywiadach. Jeszcze raz dziękujemy naszym rozmówcom, od których otrzymaliśmy ogrom ciekawych spostrzeżeń i interesujących danych. Przed nami dogłębna analiza zebranych materiałów.
